MAFORIUM

MAFORIUM

Graecobarh. Μαφώριον: Stola seu pallium, cum feminarum, tum Monachorum, Isidor. Orig. l. 10. c. 25. de palliis feminarum Stola, atronale operimentum, quod coopertô capite et scapulâ a dextro latere in laevum humerum mittitur: Graeceque hinc, quod superemittatur, nomen habet. Eadem et Ricinium Latine, eo quod dimidia eius pars retro reicitur, quod vulgo et Mavortem diciunt, i. e. Martem, quia in illo signum maritalis dignitatis et potestatis. De Monachali habitu sic e Glossar. Arbico-Latinis Meursius: Maforium, facialis Graece φακιάλιον, i. e. angustum pallium, quô utuntur Monachi, collum partier atque humeros tegens. Vide apud eum plura, in nomine Graecob. Gerhardo Ioh. Vossio l. 3. de Vittis serm. c. 22. corrupta vox est ex ὠμοφόριον, quasi dicas superhumerale vel humerorum gestamen, ab ὦμος, bumerus, et φέρειν, ferre. Huiusmodi tegmen et Monachi Sacerdotesque, quo in censu Vestales olim Romae habebantur, velut geleam militarem capiti consuverant imponere, qui mos hodieque in Ecclesia Romana viget. Parans enim se ad celebrandum Sacerdos, imponit capiti suo tegmen ad humeros in modum pallieli descendens, quod Amicuts vulgo nuncupatur, his verbis usus: Impone Domine capiti meo galeam salutis ad expugnandos Diabolicos incursus. Cum istiusmodi Reca, seu Ricino, vel Maforio, Maforteve seu antiquo Bardocucullo, Virginem Vestalem, vestitu pulcherrimô, integrô prorsus habitu, nimirum indusiô subuculâve podere et tunicâ superinductâ poderi, alterâ manu gestantem, ut conicit, lucernam Vestae dicatam aeterni ignis, exhibet ex aere Fort. Licetus de Lucernis antiq. l. 6. c. 83. Vide quoque infra. Mavorte.